3

De jaarrekening kent twee dimensies. Enerzijds als verantwoordingsdocument met betrekking tot de financiële resultaten van de onderneming. Anderzijds als document waarop investeerders/financiers geld verstrekken. Aanvaardbare waarderingsgrondslagen en verslagleggingsregels zijn in beide situaties leidend. Maar worden zij altijd gebruikt voor het doel waarvoor zij zijn ontworpen ? Of geeft de regelgeving ruimte voor misleiding ? En zijn de gebruikers van de jaarrekening daarvan de dupe bij het nemen van hun economische beslissingen ?

Welke “accountingprinciples” heeft de wetgever in de wet verankerd om het vereiste inzicht in de jaarrekening tot stand te brengen? Art. 2:362 BW stelt het inzicht vereiste. Maar bij IFRS is deze bepaling weer niet aanwezig. Fraude wordt een maatschappelijk steeds meer op de voorgrond tredend fenomeen. Waar bevindt zich fraude in de jaarrekening? Hoe kijkt men door de jaarrekening heen naar de onderneming?

De jaarrekening mag geen materiële onjuistheden bevatten. Gelukkig bestaat er in Nederland een wettelijke controleplicht waarmee dit risico wordt beperkt. Waar schuilt het verschil tussen de accounting - en audit standards ?

De jaarrekening is onderdeel van het jaarverslag. En hoe verhouden die twee zich tot elkaar?